KİTAPTAKİ SON YAPRAK

Bu hikaye gecenin karanlığında,
Mum ışığıyla titreşen
Sandık odaları gibidir.

Bu hikaye gözyaşı damladığında,
Tekrar tekrar yeşeren
Küflü satır aralarında gizlidir.

Bu hikaye bir itiraf;
“Kılıçsız zapteden,
İpsiz bağlayan aşk”
Dudağımda dünkü tat;
Uykusuz gözlerimin bekleyişidir.

Bu hikaye bir dua…
Bir kez olsun söylemediğim
“Seni seviyorum” yalanı;
Ayrılığın gecikmiş tesellisidir.

Gün gelecek bu kitabı bulacaksın.
Ahşap evin gıcırdayan tahtaları,
Yerini haber verecek sana.
Ve orada,
Kendi adını okuyacaksın.

Pişmanlığını kalbinde yaşatır…
Her insanı ağlatır, kitaptaki son yaprak.
Ve bir hikaye anlatır,
Anlarsın ki; çok zordur geri adım atmak,
Anlarsın ki; mümkün değildir unutmak.

Mustafa Soner Acar
11.01.2000

Mart 7th, 2010 in ŞİİRLERİM